Tag: Zbigniew Bródka

  • Poniedziałkowy skrót – studium przypadku

    Medale panczenistów, wygrana Michała Kwiatkowskiego i nieukończony bieg Justyny Kowalczyk. Do tego Chris Froome, Alejandro Valverde i Alberto Contador pokazali wysoką formę. To był bardzo intensywny weekend.

    Volta a Algarve ma zaledwie kategorię 2.1, ale to dość prestiżowa impreza. Późniejsi faworyci wielkich tourów często właśnie w Portugalii rozpoczynają sezon. W tym roku na starcie stanęli m.in. Alberto Contador, Rui Costa czy Chirs Horner. Pogodził ich Michał Kwiatkowski, który wygrał dwa etapy, w tym krótką jazdę indywidualną na czas oraz klasyfikację generalną. To nie jest wynik, który przyprawiłby przeciętnego Kowalskiego o paliptację serca, ale kibic kolarstwa musi być zadowolony. Tym bardziej, że faworyci wzięli to ściganie na poważnie, rywalizując z Polakiem w końcówkach (Contador urwał ?Kwiato? jeden etap kończący się podjazdem).

     

    Tymczasem w niedalekiej Andaluzji nogę sprawdzali kolarze CCC oraz Active Jet. Bez błysku, ale zabierali się w ucieczki i próbowali walczyć. Jeśli chodzi o gwiazdy, to w formie jest już Alejandro Valverde a po piętach depcze mu Richie Porte. Jego klubowy kolega i lider, Chris Froome powtórzył ubiegłoroczny sukces z Omanu i wygrał tamtejszą etapówkę kończącą poważne ściganie na półwyspie arabskim. Niespodzianką in minus była postawa Vincenzo Nibalego. Tyle tylko, że wyniki wyścigów w tak wczesnej fazie sezonu nie świadczą jeszcze o niczym poza dyspozycją w tym konkretnym momencie. Tak czy inaczej wygrana Kwiatkowskiego z utytułowanymi rywalami cieszy, podobnie jak inne wyniki i plany polskich kolarzy, o czym napisałem wczoraj w tekście dla rowery.org.

    Post by Sport.pl.
      Wracając jeszcze na chwilę do Igrzysk Olimpijskich w Soczi nie mogę nie wspomnieć o świetnej postawie łyżwiarzy szybkich. Dwa medale: srebrny kadry kobiet i brązowy mężczyzn w drużynowych wyścigach na dochodzenie budzą radość i szacunek zarazem. Nie tylko trafili z formą, ale też wykorzystali podobno nienajłatwiejszy lód wymagający odpowiedniej taktyki. Ta permanentnie niedoinwestowana u nas w kraju dyscyplina ma niepowtarzalną szansę na rewitalizację. Czy sukcesy olimpijskie przekują się na wzrost popularności, czy zadaszone zostaną tory i czy kadra dostanie więcej pieniędzy? Entuzjazm jest spory, czy zostanie wykorzystany? Kilka lat zwycięstw i medale Justyny Kowalczyk (z ostatniego biegu musiała się wycofać - kontuzjowana stopa nie wytrzymała obciążenia) póki co nie wywołały boomu na biegi narciarskie. To będzie ciekawe studium przypadku do obserwowania w najbliższych latach.   Na koniec odrobina prywaty, ale z kontekstem. Wysłałem wniosek o licencję na sezon 2014. Niemal równolegle dość wiarygodne źródło podało, że w minionym roku we francuskiej federacji kolarskiej zrzeszonych było 119218 cyklistów. Chcąc uzyskać podobną skuteczność, licencję PZKol musiałoby mieć ponad 70tyś ludzi!

  • Poniedziałkowy skrót – medale z niczego

    Poniedziałkowy skrót – medale z niczego

    Zimowe Igrzyska w Soczi przyniosły polskim sportowcom więcej złotych medali niż letnie IO w Londynie. A kto wie, może przyniosą jeszcze więcej. Po raz kolejny pokazujemy, że jesteśmy mistrzami świata w zmaganiu się z oporem materii.

    Nie chcę, aby pojawiły się niejasności jak po moim wiosennym artykule o sukcesach Michała Kwiatkowskiego. Sytuacja jest jednak podobna. Justyna Kowalczyk i Zbigniew Bródka zdobywają olimpijskie medale wbrew zasadom zdrowego rozsądku. Budzą niezwykle pozytywne emocje, w ich cieple grzejemy się wszyscy: od przeciętnego ?Kowalskiego?, któremu sukcesy rodaków rozświetlają szarą rzeczywistość, po premiera, który chętnie gratuluje zawodnikom. Tak jak w przypadku kolarzy, tak i biało-czerwoni reprezentanci sportów zimowych są ponadprzeciętnie utalentowanymi, pracowitymi i zdeterminowanymi jednostkami, które sukces zawdzięczają sobie i niewielkiej grupie wierzących w nich entuzjastów (zarazem niezwykłych fachowców). Łyżwiarz bez toru i narciarka bez tras stają na starcie i rywalizują z przedstawicielami federacji, które mają niemal nieograniczone budżety, wsparcie sponsorów państwowych i prywatnych, szerokie zaplecze zmienników, warunki do treningów, najnowsze technologie itd.

    Nie mam pojęcia, jakim cudem funkcjonuje kadra łyżwiarzy szybkich, grupa biegaczy narciarskich powstaje dopiero teraz, po kilku latach Kowalczyk na czele światowych rankingów. Wyjątek – skoki narciarskie – może być wzorem, choć przypomnijmy, że człowiek (Adam Małysz), na popularności którego zbudowano system szkoleniowo – finansowy, a którego beneficjentem jest Kamil Stoch, o mały włos rzuciłby sport i został dekarzem, bo nie miał z czego żyć o uprawianiu sportu nie wspominając. Poza medalistami całkiem nieźle prezentują się i inni polscy zawodnicy w wielu dyscyplinach. Jedyny powód, dlaczego to wszystko działa, a który przychodzi mi do głowy, to mimo wszystko ciągły wzrost gospodarczy, z którego jakiś procent mimowolnie spada na sportowców a ci, robią swoje najlepiej jak mogą. Pytanie, ilu z nich przepada, ponieważ poszli do pracy jako sprzedawcy, kurierzy czy mechanicy, bo zabrakło kilku tysięcy na stypendium.