fbpx

Ranking kolarskich mistrzów świata, edycja 2022

To był bardzo trudny rok dla Juliana Alaphilippe’a. Mistrz Świata 2021 zmagał się z chorobami a gdy tylko dochodził do wysokiej dyspozycji, upadał doznając poważnych kontuzji. Swój drugi sezon w tęczowej koszulce kończy z dwoma zwycięstwami i niewielką liczbą punktów na swoim koncie. 

“Ranking kolarskich mistrzów świata” to mój wieloletni projekt, w którym śledzę, jak w XXIw radzą sobie zdobywcy tęczowej koszulki w sezonie po zdobyciu tytułu najlepszego szosowca.

Ponieważ zasady rankingu UCI są zmienne, pod uwagę biorę punktację popularnego “CQ Ranking”, zwracam również uwagę na liczbę zwycięstw. Ta, choć niewątpliwie wpływa na liczbę zdobytych punktów, zależna jest od specjalizacji kolarza. Więcej wygrywał będzie sprinter, mniej zawodnik z ambicjami w wyścigach etapowych.

Ranking 2020 i 2021 był zaburzony przez lockdowny i zmiany w kolarskim kalendarzu wywołane pandemią COVID-19. W sezonie 2022 co do zasady większość wyścigów odbywała się normalnie. W kolejnym roku znów będzie mniej obiektywnie, ponieważ mistrzostwa świata zostaną rozegrane między Tour de France a Vuela a Espana w ramach projektu multidyscyplinarego, kolarskiego czempionatu zaplanowanego na przełom lipca i sierpnia w Glasgow. 

Wracając jednak do “panowania króla Juliana”, trzeba przyznać, że jeśli wciąż szukacie argumentów na istnienie klątwy tęczowej koszulki, to cóż, przypadek Alaphilippe’a może poprzeć waszą tezę.

Po niezłej jesieni (szóste miejsce w rozgrywanym po mistrzostwach świata il Lombardia), w przygotowaniach do nowego sezonu przeszkodziła mu choroba. Nie pierwsza w tym roku, ale jak się okazało podczas Tour de la Provence mistrz świata miał dobrą nogę, dawał radę na etapach jak i w klasyfikacji generalnej. Kolejna infekcja, którą złapał podczas Tirreno – Adriatico wykluczyła go ze startu w Mediolan-San Remo.

Alaphilippe odbudował formę na kwiecień, zaprezentował świetną dyspozycję w Kraju Basków, gdzie na tamtejszym prestiżowym wyścigu tygodniowym wygrał pierwszy etap, jechał aktywnie i wspierał Remco Evenepoela w klasyfikacji generalnej.

Celem były ardeńskie klasyki. Czwarte miejsce w Walońskiej Strzale sugerowało, że w Liege-Bastogne-Liege może być nieźle. Tam niestety sezon Alaphilippe’a dosłownie się zawalił. Upadek na jednym ze zjazdów zakończył się licznymi złamaniami (żebra, obojczyk) i i odmą płucną. Fakt, że po takiej kontuzji Francuz zdołał odbudować formę na lipiec, gdzie co prawda nie wystartował w Wielkiej Pętli tylko w Tour de Wallonie pokazuje, jak silny ma organizm i jak zaawansowana jest współczesna medycyna oraz rehabilitacja. 

Co więcej, w Walonii nie tylko wystartował, ale pokazał znakomitą formę, zwyciężając na etapie z metą na Mur de Huy. Tyle tylko, że z wyścigu wycofał się, tym razem z powodu infekcji covidem. 

Przed hiszpańską Vueltą, manager ekipy Quick Step, złotousty Patrick Lefevere, nie omieszkał wyrazić swojego niezadowolenia, sugerując, że Alaphilippe myśli tylko o obronie tęczowej koszulki, nie skupiając się wystarczająco na innych wyścigach. W obliczu wszystkich perypetii, z jakimi zmagał się mistrz świata w tym roku brzmi to kuriozalnie. 

Tym bardziej, że na trasie hiszpańskiego touru spisywał się znakomicie, będąc najmocniejszym ogniwem w belgijskim zespole i nieocenionym wsparciem dla lidera grupy, późniejszego zwycięzcy, Remco Evenepoela. Tyle tylko, że na jedenastym etapie upadł po raz kolejny w tym roku i z wybitym barkiem wycofał się z wyścigu…

Kontuzja okazała się jednak mniej poważna, Alaphilippe szybko wsiadł na rower i wznowił treningi, by przygotować się do startu w australijskim Wollongong. Podróż na półkulę południową odbyła się już bez problemów, ale nie bez kontrowersji. Komentatorzy kolarstwa dostrzegli, że męska reprezentacja Francji leciała w klasie biznes, podczas gdy reprezentacja kobieca w klasie ekonomicznej. 

Do obrony tytułu Julian Alaphilippe przystępuje niepewny swojej dyspozycji, jako wspólidera Francuzów wskazuje się Benoit Cosnefroy. 

Trasa w okolicach Sydney to typowy “wyścig klasyczny”, z niewielkimi podjazdami, która powinna pasować obu reprezentantom trójkolorowych. Obrona tytułu przez Alaphilippe’a byłaby jednak może nie sensacją, ale jednak pewną niespodzianką. 

Jego tegoroczne przygody i perypetie są doskonałym przykładem na to, że w trwającej kilkanaście sezonów karierze zawodowego kolarza, nawet tak utalentowanego, zdarzają się lata trudne, w czasie których musi zmagać się z wieloma trudnościami. Trzeba jednak pamiętać, że Alaphilippe ma zaledwie 30 lat i choć w ostatnim czasie zmieniły się standardy dotyczące tego, kogo uznaje się za kolarza “młodego”, realnie dopiero wchodzi w najlepszy okres dla reprezentanta dyscyplin wytrzymałościowych. I choć sezon 2022 kończy jako jeden z najmniej skutecznych mistrzów świata w XXIw, zapewne nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. 

Ranking kolarskich mistrzów świata 2022:

Zdjęcie na okładce: Julian Alaphilippe upada na trasie 11. etapu Vuelta a Espana. Fot. Materiały prasowe ASO.


Opublikowano

w

przez